Hepimizin bir takım düşüncelere dalıp,içinden çıkanayıp boğulduğu anlar olmuştur.Bu zihinsel sürecin aşımını kimi zaman derin sancılar,yoğun çabalarlala,kimi zaman bata,kimi zaman çıka aşmaya çalışırız.İnsanlığın varoluşundan itibaren,diğer canlılardan ayrılmasını sağlayan özelliklerindendir düşünebilmesi.Tıpkı emekleyip yürümesi gibi ,düşünce becerisinin sağlanması da, süreçte zorlanarak ve gelişerek mümkün olmaktadır.Ne kadar çok zihin jimnastik yaparsa, kendine ifade edebilme,sorunlarını çözebilme,çözüm bulabilme yetisi gelişir.
İçinden çıkamadığı problemleri düşünerek ,ama doğruya ama yanlışa,her halükarda bir nihai sonuca ulaştırır.Bu sonuç yaşanılmışlık ve emek, ziyadesiyle yeteneğe de bağlıdır kimi zaman.Hangimizin çocukken olmadı ki, düşünce batağına saplanıp ta, çabalamadığımız zamanlar.Derin düşünmekten korktuğumuz,cevabını bulamadığınız sorularla cebelleştiğimiz ,sonra yanlış düşünmekten çekinip düşünmemeye çalıştığımız konular.Düşünmemeye çalıştıkça düşünüp,bizi daha da içine hapseden mevzular.Hatta kurtulamayınca oturup ağladığımız keşmekeşler…
Ama illaki zihninizde hapsolmuşları ,yaşadıkça ve yaş aldıkça beraat ettirdiğimiz zamanlar da rahatlayıp,zihnimizi huzura erdirmişizdir.insanın kendini düşünürken bulması büyük şans bana kalırsa.Düşünmeyen insanın bir robottan farkı olmadığı gibi,neyi yüklersen onunla dolar zira fikride zikri de olmaz.Ancak kişilik sahibi olabilmekte tam da bu yüzden düşünebilen insanlara özgüdür.Bir piyon gibi oynanmamak için düşünmek iyidir. Üzerine çok şey düşünebileceğimiz konuyu bu kadarla kapatarak,”düşündürebilmek için düşünün” deyip,esenlikler diliyorum…
